سرنوشت:
وقتی همه ما انسانها میدانیم که روزی این عمربه پایان می رسد. و باید ازاین جهان رخت بربسته وبرویم به جایی که سکوت مطلق وخاموشی حکم فرما است. یعنی تاریکی مطلق وسکوت مطلق پس چرا باید غم وغصه بخوریم. هرکاری که می خواهدبشود؛ بشود. ونبایدحتی یک دقیقه غصه خورد. چون هرچه که ازروز ازل درلوح محفوظ خداوند درسرنوشت هرکدام ازما انسانها نوشته شده است باید آن را دیدو مز مزه کرد. وتسلیم سرنوشت شد.
هی زدم به خودکاردستم که درعمق زمان ومکان گم شده ام خواهشآ اسم دوستم را بنویس تا درخاطراتم دمی با او باشم. ولی خودکار تیغی شدورگ دستم را زد. و بارنگ سرخ خون مانند نوشت: وگفت سرنوشت سرنوشت وسرنوشت. و اونوشت: دوست معنوی یادوست دنیوی ونمیدانم که توکدام دوست را می خوانی ولی درعمق زمان بروتاخودت اورا بشناسی ای غافل .
در خصوص مشکلات اجتماعی وحقوقی تربت جام
